خستگی در ورزش

به طور کلی دونوع خستگی وجود دارد:

1.خستگی هوازی 2.خستگی غیر هوازی

1.خستگی هوازی:

نوعی از خستگی است که در اثر فعالیت های هوازی به وجود می آید و علل آن به شرح زیر است:

• کم شدن سطح گلوکز خون در اثر فعالیت که در نتیجه کمبود گلیکوژن جگر و عضله است
• کم شدن آب بدن به علت بالا رفتن سطح متابولیسم و عمل تعریق
• کم شدن نمک بدن
• افزایش حرارت بدن
• عدم توازن بین یون های سدیم و پتاسیم 
• و بلاخره کاهش بازده قلب به علت افزایش نیاز اندام ها که در هرضربه از خون رسنانی قادر نیست خون کافی به اندام ها برساند

نمونه خستگی هوازی را میتوان در دوهای ماراتون و ده هزار متر مشاهده کرد.

خستگی غیر هوازی:

نوعی دیگر از خستگی است که در اثر فعالیت های غیر هوازی به وجود می آید؛علل آن عبارت اند از:

• کمبود اکسیژن
• زیاد شدن حالت اسیدی خون که در اثر بالا رفتن مقدار اسید لاکتیک میباشد.این اسیدی شدن خون سبب بوجود آوردن اختلالاتی در امر انقباض عضلانی میگردد،بدین ترتیب ماده ای را که در انتهای سیناپس های عصبی ترشح میشود (استیل کولین) تحت تاثیر قرار میدهد و چون این ماده در عمل انقباض نقش مهمی دارد کارش مختل گشته،انقباض خوبی انجام نمیگیرد.
• کمبود مواد قندی و کاهش آن در اثر فعالیت و ندادن استراحت های حساب شده در جهت ترمیم ATP PC از دست رفته در فعالیت های شدید و کوتاه مدت.

نمونه خستگی غیر هوازی را میتوان در کیک بوکسینگ به خوبی مشاهده کرد.

در مورد علائم ظاهری خستگی باید گفت که کبود شدن پوست بدن،افزایش حرارت،احساس درد،کوفتگی و تشنگی از علائم مشخصه خستگی است.

تمرینات هوازی در بین استراحت ها:

به منظور از بین بردن اسید لاکتیک در ورزش های غیر هوازی (مثل کیک بوکسینگ) که میزان تولید اسید لاکتیک در آن زیاد میباشد،فعالیت های هوازی با شدت کم حائز اهمیت هستند تا بدین ترتیب اسید لاکتیک را به عنوان منبع انرژی سوزانده از بین ببریم.

دادن آب و مواد قندی در بین نیمه های بازی و در فواصل مسابقات و تمرینات،نگه داشتن حالت پایدار در تمرینات ئ ساختن حالت پایداری جدیدتر

بعد از 2 تا 3 دقیقه فعالیت ورزشی بدن از نظر فیزیولوژی به مرحله ای میرسد که به ان حالت پایدار میگویند.در این وضعیت تعداد ضربان قلب و تنفس به یک حد ثابتی میرسد،بدن از نظر مصرف اکسیژن هیچگونه کمبودی ندارد و مقدار اسیدلاکتیک و فشار خون نیز به یک حد ثابت میرسند.انرژی لازم برای فعالیت ورزشی در حالت پایدار بوسیله عضلات مخطط تامین میشود.

حال اگر ورزشکاران سعی کنند که در تمرینات حالت پایدار را حفظ نمایند،خستگی دیرتر حاصل میشود.

اگر فرض کنیم که در حالت پابدار ضربان فردی برابر 142 باشد،بعد از مدتی فرد قادر خواهد بود با ضربان 148 حالت پایدار بدنش را حفظ نماید.نتیجتا کیفیت کار ورزشکار بیشتر خواهد شد و ورزشکار با وضعیت پایدار جدیدتر کار خود را ادامه خواهد داد.باید توجه داشت که در حالت پایدار،کمبود اکسیژن کماکان وجود دارد ولی مقدار آن ناچیز است.

چگونه اول صبح از تخریب عضلات جلوگیری کنیم؟

صبح ها وقتی بعد از 6 الی 8 ساعت خواب شبانه و بدون غذا برمیخیزید بدن در وضعیت کاتابولیک(عضله سازی)قرار دارد.بدن کلی از ذخایر گلیکوژن(قندها) خودرا مصرف کرده و برای تامین انرژی سراغ عضلات نیز رفته است!در چنین مواقعی باید فوری دست بکار شوید و جلوی عضلع سوزی را بگیرید.

بهترین کار رساندن کربوهیدرات زود هضم مثل یک قاشق عسل یا مربا است،اینکار باعث ترشح انسولین میشود،وقتی انسولین ترشح میشود پیغام توقف تجزیه عضلات را ارسال میکند و عسل با مربا سریع به عنوان منبع سوخت مورد استفاده قرار میگیرد؛مربا یا عسل سریعا ذخایر تهی شده عضلات و کبد را بازسازی میکند

بعد از آن میتوانید پروتوئینی مثل (وی whey) استفاده کنید تا آمینواسید آن سریعا برای بازسازی بافت های عضلانی که در شب تخریب شدند مورد استفاده قرار گیرند و سوخت آن مورد استفاده قرار گیرد.